மலர்ந்து மலராத

 மலர்ந்து மலராத பாதி மலர்

போல வளரும் விழி வண்ணமே

வந்து விடிந்தும்

விடியாத காலைப் பொழுதாக

விளைந்த கலை அன்னமே

நதியில் விளையாடி

கொடியில் தலை சீவி நடந்த

இளம் தென்றலே

வளர் பொதிகை

மலை தோன்றி மதுரை

நகர் கண்டு பொலிந்த

தமிழ் மன்றமே

யானை படை

கொண்டு சேனை பல

வென்று ஆளப் பிறந்தாயடா

புவி ஆளப் பிறந்தாயடா

அத்தை மகளை

மணம் கொண்டு இளமை

வழி கண்டு வாழப் பிறந்தாயடா

வாழப் பிறந்தாயடா

தங்கக் கடியாரம்

வைர மணியாரம் தந்து

மணம் பேசுவார் பொருள்

தந்து மணம் பேசுவார்

மாமன் தங்கை

மகளான மங்கை உனக்காக

உலகை விலை பேசுவார்

சிறகில் எனை மூடி அருமை மகள்

போல வளர்த்த கதை சொல்லவா

கனவில் நினையாத காலம் இடை வந்து கண்ணில் மணி போல மணியின் நிழல் போல கலந்து பிறந்தோமடா

இந்த மண்ணும் கடல் வானும் மறைந்து முடிந்தாலும் மறக்க முடியாதடா உறவை பிரிக்க முடியாதடா

அன்பே ஆரிராராரோ

ஆரிராராரோ ஆரிராராரிரோ

அன்பே ஆரிராராரிரோ

அன்பே ஆரிராராரிரோ

வந்தேமாதரம் வந்தே மாதரம்

வந்தேமாதரம் வந்தே மாதரம்

அங்கும் இங்கும்

சுற்றி சுற்றி திரிந்தேன்

சின்ன சின்ன பறவைப்போல்

திசை எங்கும் பறந்தேன்

வெயிலிலும் மழையிலும்

விட்டு விட்டு அலைந்தேன்

முகவரி எதுவென்று

முகம் தொலைத்தேன்

மனம் பித்தாய் போனதே

உன்னை கண்கள் தேடுதே

தொட கைகள் நீளுதே

இதயம் இதயம் துடிக்கின்றதே

எங்கும் உன்போல் பாசம் இல்லை

ஆதலால் உன் மடி தேடினேன்

தாய் மண்ணே வணக்கம்

வந்தே மாதரம்

வண்ண வண்ண கனவுகள்

கருவுக்குள் வளர்த்தாய்

வந்து மண்ணில் பிறந்ததும்

மலர்களை கொடுத்தாய்

அந்த பக்கம் இந்த பக்கம்

கடல்களை கொடுத்தாய்

நந்தவனம் நட்டுவைக்க

நதி கொடுத்தாய்

உந்தன் மார்போடு அணைத்தாய்

என்னை ஆளாக்கி வளர்த்தாய்

சுக வாழ்வொன்று கொடுத்தாய்

பச்சை வயல்களை பரிசளித்தாய்

பொங்கும் இன்பம்

எங்கும் தந்தாய்

கண்களும் நன்றியால் பொங்குதே

தாயே உன் பெயர்

சொல்லும் போதே

இதயத்தில் மின் அலை பாயுமே

இனி வரும் காலம்

இளைஞனின் காலம்

உன் கடல் மெல்லிசை பாடுமே

தாய் அவள் போல்

ஒரு ஜீவனில்லை

அவள் காலடி போல் சொர்கம் வேறு இல்லை

தாய் மண்ணை போல்

ஒரு பூமி இல்லை

பாரதம் எங்களின் சுவாசமே

சன கண மன

 சன கண மன அதிநாயக செய கே

பாரத பாக்கிய விதாதா.

இந்தியத் தாயே! மக்களின் இன்ப துன்பங்களைக் கணிக்கின்ற

நீயே எல்லாருடைய மனத்திலும் ஆட்சி செய்கிறாய்.

பஞ்சாப சிந்து குசராத்த மராட்டா

திராவிட உத்கல வங்கா.

நின் திருப்பெயர் பஞ்சாபையும், சிந்துவையும், கூர்ச்சரத்தையும்

மராட்டியத்தையும், திராவிடத்தையும், ஒரிசாவையும்.

வங்காளத்தையும், உள்ளக் கிளர்ச்சி அடையச் செய்கிறது.

விந்திய இமாச்சல யமுனா கங்கா

உச்சல சலதி தரங்கா.

நின் திருப்பெயர் விந்திய, இமய மலைத் தொடர்களில்

எதிரொலிக்கிறது;

யமுனை, கங்கை ஆறுகளின்

இன்னொலியில் ஒன்றுகிறது; இந்தியக் கடலலைகளால்

வணங்கப்படுகிறது.

தவ சுப நாமே சாகே,

தவ சுப ஆசிச மாகே,

காகே தவ செய காதா.

அவை நின்னருளை வேண்டுகின்றன; நின் புகழைப் பரப்புகின்றன.

சன கண மங்கள தாயக செயகே

பாரத பாக்கிய விதாதா.

செய கே, செய கே, செய கே,

செய செய செய, செய கே.

இந்தியாவின் இன்ப துன்பங்களைக் கணிக்கின்ற தாயே. உனக்கு

வெற்றி! வெற்றி! வெற்றி!

கண்ணன் வருகின்ற நேரம்

 கண்ணன் வருகின்ற நேரம்

கண்ணன் வருகின்ற நேரம் - கரையோரம்

தென்றல் கண்டுகொழித்தது பாரும் - அந்தக்

கானத்திடை மோனக்குயில் ஓசைக்கு இணையாதென

தரமான குழலிசை கேளும் - போன ஆவி எல்லாம்

கூட மீளும்!

(கண்ணன்)

சல்ல சலனமிட்டு ஓடும்,

நதி பாடும் - தென்றல்

தங்கித் தங்கிச் சுழன்று ஆடும் - நல்ல

துதிபாடிடும் அடியாரவர் மனமானது இதுபோலென

துள்ளித் துள்ளிக் குதித்தாடும் - புகழ்

சொல்லிச் சொல்லி இசைபாடும்!

(கண்ணன்)

கண்ணன் நகைபோலே முல்லை, இல்லையில்லை - என்று

கண்டதும் வண்டொன்றும் வர்லை

இது கனவோ அல்ல நனவோ எனக் கருதாதிரு மனமே - ஒரு

காலமும் பொய் ஒன்றும் சொல்லேன் - எங்கள்

கண்ணன் அன்றி வேறு இல்லேன்!

(கண்ணன்)

தாழைமடல் நீர்த்து நோக்கும், முல்லை பார்க்கும் - என்ன

செளக்கியமோ என்று கேட்கும் - அட

மொழி பேசிட இதுவோ பொழுதெனவோ - மாதவனின்

முத்து முடி தனில் சேர்வோம் - அங்கே

மெத்த மெத்தப் பேசி நேர்வோம்!

(கண்ணன்)